Kepengini indirdim dünün bu gece.
Yorgun düşüncelerle yoruldum.
Kimsesizce, kendi nezdimde.
Hayatı çözebilecek kadar deli olmayışım,
delillerini sundu her saat, her saniye.
Düşünüyorum yine..
Sonu selamet eden sabır mıydı?
Yoksa alışmak mı?
Geleni beklemek miydi değişmek?
Olanı sindirmekte miydi keramet?
Hangimiz diyebildik hayata,
"Sen sağ, ben selamet?"
Neyi boş verebildik ki biz içimizde?
Dağıttığımız aklımız yalnızca dilimizde.
Öğrenecek çok şey var,
öğrenmeye "gönüllü" olmasa bile..
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder